Günümüz yaşam koşullarında herkes öyle bir koşturmaca içine düşmüştür ki, hayattaki güzellikleri yakalama aşamasına gelememiştir. Hayattaki önceliklerimiz Maslow’ un ihtiyaçlar hiyerarşisinde olduğu gibi zorunlu ihtiyaçlardan başlar. Çağımızda zorunlu ihtiyaçlarımızı karşılamak için o kadar yoğun zaman harcıyoruz ki, güzel anların tadını çıkaramadan ömür geçiyor.
Dünyanın en iyi kemancısı Joshua Bell’in başrolünü oynadığı bir deney yapılmış. Bir gün boyunca metroda bedava Bach’ ın eserlerini çalar. Ancak birkaç çocuk dışında kimse kayda değer bir zaman ayırıp, durup da dinlemez. Herkes o kadar işine yetişme derdine düşmüştür ki, durup da bu şahane resitalin tadını çıkaramaz. Güzel melodilerin farkına varanlar bile saatine bakıp, metroya biner. Birincisi oradaki insanların önceliği işlerine yetişmektir, keyif almak ya da müzik dinlemek değildir. İkincisi örneğin metro saatleri ile ilgili bir anons verilse herkes dikkat kesilirken, Bach’ ın senfonisini duymuyorlar. Bu da algıda seçicilik ve hazır bulunuşlukla ilgilidir.
Düşünün ki, bu sadece kaçırdığımız güzelliklere bir örmek. Kim bilir farkında olmadan yaşadığımız ne güzellikler, hayatta geride kalıyor.