Keman Kursu İzmir ailesi olarak bugün sizler için Müzikte Serialism Nedir konusunu ele alacağız.. formlara bürünmüştür. Bu değişim her dönemde ve her olayda aynıdır. Örneğin müzikte serialism nedir sorusunun cevabı da yine bu şekilde toplumsal ve sanatsal etkilerin bir yansımasıdır.
Peki siz de bu sorunun cevabını merak ediyor musunuz? Eğer cevabınız evet ise, ya da müzik teorisine dair bilgi havuzunuzu arttırmayı istiyorsanız bu yazımız tam size göre.
Keman Kurslarımız hakkında ayrıntılı bilgi edinmek için Buraya Tıklayın.
Müzikte Serialism Nedir
Müzikte serialism ya da serileştirme, geleneksel nota çalma tarzını yenileyerek Batı müziği bestesinin temel kurallarını yeniden yazan eşsiz bir müzik bestesi biçimidir.
Deneysel yaklaşım, günümüzde yankılanmaya devam eden yirminci yüzyılın ortalarında klasik ve avangard müzik üzerinde önemli bir etkiye sahipti.
Temel bir seri kompozisyon biçimi, kromatik ölçekte belirli sayıda nota seçmektir. Bu seçim 12 notanın tümünü artan veya azalan perde veya perde sınıfları sırasına göre düzenler. Yalnızca bu nota sayısını kullanarak permütasyonlar oluşturur. Satır olarak adlandırılan notaların tümü tekrarlamadan önce bir kez çalınmalıdır, ancak bir nota çaldıktan hemen sonra tekrarlayabilirsiniz. Seçilen müzik notalarının ilk düzenlemesine ton sırası denir.
Ton sırası daha sonra geriye dönük olarak adlandırılan ters sırada çalınabilir..
12 Tonlu Serileştirme Nedir
On iki tonlu serileştirme, kromatik ölçekte 12 notaya odaklanan seri bir tekniktir. On iki tonlu teknik, yirminci yüzyıl bestecisi Arnold Schoenberg tarafından geliştirildi ancak ortaçağ bestecileri daha önce seri müziği ve unsurlarını araştırdı.
En temel anlamıyla, anahtarlar üzerine inşa edilmiş müzik ve yüzyıllardır çoğu Batı müziğinin temeli olan tonalitenin yerini alması amaçlanmıştır. Bununla birlikte, 12 tonlu serileştirme, bir kompozisyon oluşturmak için anahtarı olmayan atonaliteden farklı bir yönelim de izler.
Kromatik ölçeğin 12 notasına odaklanarak, tek bir tuşa vurgu yapılmaz. On iki tonlu kompozisyonlar, 12 tona verilen özel sıraya dayanır. 12 notanın hepsinin tekrarlanmadan önce çalınması gerektiğinin ötesinde, 12 tonlu kompozisyona bir tema, ritim veya ses yüksekliği verilmez, bu nedenle dinleyiciler bestecinin başlangıçta amaçladığı gibi asla tek bir ton ya da nota duyamazlar.